Starodrzew alei wewnętrznej osiedla D to pozostałość po biegnącej tędy historycznej drodze, łączącej kiedyś Tychy z Paprocanami. Drogę ocieniały głównie jesiony i dęby. Tędy mieszkańcy Paprocan jeździli kiedyś w niedziele do kościoła parafialnego w Tychach (bryczkami i rowerami), a w dni powszednie na rowerach na dworzec kolejowy w Tychach; stamtąd dalej pociągiem dojeżdżali do pracy w okolicznych hutach i kopalniach.
Stary trakt paprocański pocięła prostopadła siatka nowych ulic i wykop kolejowy. Fragmenty historycznej drogi to ul. Biblioteczna, odcinek al. Niepodległości od al. Bielskiej (miejsce vis-à-vis budynku komendy policji) do Urzędu Skarbowego, obecna aleja spacerowa wewnątrz osiedla D, a po drugiej stronie wykopu kolejowego fragment al. Jana Pawła II od krzyża kamiennego na osiedlu O do ronda i dalej - ul. Paprocańska biegnąca przez dawną wieś Paprocany.
Wzdłuż tej drogi stały w różnych miejscach znaki sacrum – cztery XIX-wieczne kamienne krzyże przydrożne i figura Matki Boskiej. Ich lokalizacja poświadczała ważność drogi. Stojący niedaleko stąd wśród czterech kasztanowców krzyż kamienny (obok domu towarowego AZ) wzniesiono w 1887 r. przy rozwidleniu dróg – w tym miejscu od głównej drogi paprocańskiej odgałęziała się druga, prowadząca przez pola wprost nad jezioro w rejon Huty Paprockiej, do przysiółka nazywanego Piłą (bo była tam kiedyś piła, czyli tartak). Z tego powodu drogę zwano „pilską”. Fundatorami krzyża byli Marianna i Jakub Czardybonowie.
W kwietniu 1979 r. wspomniany krzyż próbowano usunąć, co wywołało spontaniczny protest mieszkańców. W 2009 r., w trzydziestą rocznicę tamtych wydarzeń, odsłonięto koło krzyża tablicę pamiątkową.