Stadion Zimowy w Tychach oferuje możliwość jazdy po sztucznie mrożonej tafli przez niemal cały rok. Na miejscu można wypożyczyć oraz naostrzyć łyżwy. Na terenie obiektu funkcjonuje pub z małą gastronomią, gdzie można zakupić napoje i ciepłe posiłki. Obiekt wyposażony jest w rozbudowany system monitoringu. To tutaj rozgrywane są ligowe mecze hokejowe. Ich terminy, ceny biletów oraz wyniki można znaleźć na internetowych stronach klubu GKS Tychy. Stadion jest uczestnikiem miejskiego programu Firma 3+, w ramach którego oferuje 50% rabatu lodowisko miejskie.
HISTORIA
Projekt: Marek Dziekoński, konstrukcja: Jerzy Manjura, 1972 r.
Budowa w latach 1977–1978, realizacja uhonorowana Nagrodą Ministra Budownictwa w 1978 r.
Wielka kubaturowo bryła była wyzwaniem konstrukcyjnym i estetycznym. Obiekt zaprojektowany został w duchu architektury brutalistycznej, eksponującej surową urodę betonu i kontrastującej go z wielkimi powierzchniami przeszklonymi.
Potężna kratownica konstrukcji dachowej została wsparta na równie potężnych żelbetowych pylonach. Architekt potraktował je jednak rzeźbiarsko – betonowe konstrukcje to nie płaskie monolity, ich bryła wzbogacona jest przez trójdzielne załamania. Ponadto całą betonową powierzchnię projektant pokrył rytmem pionowych rys. Dodawało to lekkości potężnym pylonom. Przeciwwagą dla nich były też wielkie powierzchnie tafli szklanych, które łączyły pylony. Rysunek ram tafli szklanych tworzył przemyślany rytm.
Tyskie lodowisko wpisało się na listę znakomitych realizacji architektury brutalistycznej – ale z rysem własnym, ze znakiem szczególnym, charakterystycznym dla twórczości jego projektanta. Marek Dziekoński wzbogacał fakturę betonu, lubił formować szalunek w falisty rytm – efektem była żłobkowana powierzchnia, potem jeszcze celowo chropowacona.
W 2008 r. przeprowadzony został generalny remont lodowiska. Zmieniono elewacje obiektu – odświeżono betonowe pylony, ale kontrastujące z nimi dotychczas przeszklenia zamieniono na ścianki osłonowe. O pierwotnej urodzie brutalistycznego dzieła architektury przypominają archiwalne zdjęcia.