„Szef roku” (2021)

Jak daleko posunie się Blanco (Javier Bardem), charyzmatyczny właściciel rodzinnej fabryki, aby otrzymać lokalną nagrodę dla najlepszego biznesu? Presja, by wszystko było idealnie, zderza się z nieprzewidzianymi wybrykami ze strony szukającego zemsty zwolnionego pracownika, cierpiącego na depresję kierownika czy zakochanej stażystki. A to dopiero początek kłopotów! Aby dopiąć swego, wyrachowany „dobry szef” bez skrupułów wtrąca się w życie prywatne swoich pracowników i przekracza wszelkie dopuszczalne granice, nieświadomie uruchamiając wybuchową reakcję łańcuchową prowadzącą do niewyobrażalnych konsekwencji.

O FILMIE
Umiejętny, czarujący i zdolny do manipulacji – Szef Roku to lalkarz ciągnący za sznurki w całym przedstawieniu. Jego firma produkuje wagi przemysłowe, jednak zabytkowa dwuszalowa waga stojąca przy głównym wejściu do fabryki jest zepsuta.
Blanco to charyzmatyczna postać. To myślący o własnej korzyści gracz, który bez żenady wtrąca się w osobiste sprawy swoich pracowników, aby poprawić produktywność firmy. Jego zachowanie jest skrajnie nieetyczne. To postać, z którą możemy się utożsamiać, chociaż to człowiek bez skrupułów. Być może to obraz tego, kim jesteśmy, lub tego, kim boimy się, że możemy się stać.
W tej tragikomicznej opowieści o wypalonym ekosystemie pracy główne skrzypce gra Blanco. Nie ma tu podziału na bohaterów i czarne charaktery. Opowieść jest daleka od manicheizmu. To zgryźliwa komedia, pełna szarego, niemal czarnego humoru. To zjadliwe spojrzenie na stosunki osobiste i zawodowe w obrębie rodzinnej firmy, która zatrudnia kilkaset osób.
„Szef Roku” to w pewnym sensie rewers „Poniedziałków w słońcu”, bardziej mroczny rewers. Podczas gdy wcześniejszy film opowiadał o bezrobociu, nowa produkcja opisuje niuanse bycia zatrudnionym, korzystając z podobnych kluczy estetycznych i narracyjnych: to chóralny głos utkany z historii, które łączą się ze sobą w przewrotny sposób, a nad wszystkim góruje dominująca osobowość Blanco.
„Szef Roku” to obraz odczłowieczenia oraz upadku relacji na rynku pracy. Film opowiada o czasach, kiedy przestarzałe koncepcje, takie jak solidarność, etyka lub wspólne dobro, zniknęły z języka pracodawców, a zastąpiła je logika zysku i niepewności.
Symbolika wagi – uniwersalna metafora sprawiedliwości – jest wszechobecna. Blanco stara się za wszelką cenę odbudować równowagę finansową swojej firmy, nawet jeśli oznacza to, że musi manipulować szalami.

Film był hiszpańskim kandydatem do Oscara 2022.
gatunek: komediodramat
produkcja: Hiszpania
czas trwania: 120 min