Miasta partnerskie

Oberhausen to miasto na prawach powiatu, liczące 213 tys. mieszkańców. Położone jest w zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Wesfalia, w Zagłębiu Ruhry. 

Początki historii miejscowości sięgają połowy XIX wieku, kiedy to funkcjonowało jako gmina wiejska. Wraz z rozwojem przemysłu ciężkiego (górnictwo węgla kamiennego, przemysł metalurgiczny) powoli zyskiwało na znaczeniu, by w 1874 r. otrzymać prawa miejskie.

W końcu ub. wieku, gdy przemysł ciężki zaczął w Zagłębiu Ruhry tracić na znaczeniu i ulegał stopniowej likwidacji, Oberhausen stanęło w obliczu znaczącego wzrostu bezrobocia i problemu zagospodarowania terenów poprzemysłowych. Na szczęście znalazły się środki na realizację programu rewitalizacji miasta, które ma ambicje bycia ważnym ośrodkiem usługowym i turystycznym. Służy temu m.in. wybudowane od podstaw na terenach po dawnych hutach i kopalniach tzw. nowe centrum.

Umowa partnerska z niemieckim miastem Oberhausen zawarta 17 lutego 2020 r.

Huddinge jest siedemnastym co do wielkości miastem Szwecji zaledwie 15 minut jazdy metrem od centrum Sztokholmu. Liczy 88 tysięcy mieszkańców, którzy są przedstawicielami stu różnych narodowości. Jak podają miejskie statystyki około 20 proc. mieszkańców miasta urodziło się poza granicami Szwecji. Spośród nich najwięcej jest Finów, Turków, Irakijczyków, Polaków, Norwegów i Chińczyków. Warto zaznaczyć, że jeszcze przed 1860 rokiem Huddinge było typowo wiejską osadą, której liczba mieszkańców nie przekraczała 1800 osób. Dopiero kolej przyczyniła się do szybkiego rozwoju miasta.

Dzisiaj miasto jest znaczącym ośrodkiem akademickim. Znajduje się tu Södertörn University College, do którego uczęszcza około 10 tysięcy studentów. Uczelnia została utworzona w 1996 roku i dziś kształci młodych ludzi na wielu kierunkach uniwersyteckich. Można tutaj uzyskać dyplom z zakresu nauk społecznych, jak również biologii, fizyki, chemii, ochrony środowiska. Warto podkreślić, że uczelnia specjalizuje się w problematyce Środkowej i Wschodniej Europy. W mieście znajdują się również wydziały jednej z największych w Europie uczelni medycznych - Karolinska Institutet oraz szpital uniwersytecki, w którym stosuje się najnowocześniejsze metody leczenia i prowadzi badania kliniczne na światowym poziomie. W Huddinge kształci się także inżynierów i architektów na wydziałach Kungliga Tekniska Högskolan (Królewskiej Wyższej Szkoły Inżynieryjnej). W sumie w mieście studiuje 15 tysięcy młodych ludzi.

Najwięcej mieszkańców Huddinge pracuje w szpitalu uniwersyteckim, samorządzie lokalnym, w licznych ośrodkach badawczych zajmujących się biotechnologią i biologią molekularną oraz w zlokalizowanych w południowo-wschodniej dzielnicy miasta - Länna Corporate Estate - zakładach reprezentujących różne gałęzie przemysłu. Wielu mieszkańców założyło własne firmy (w mieście działa ich około 1500), zajmujące się przede wszystkim obsługą turystów i studentów.

Huddinge odwiedza co roku od pięciu do dziesięciu milionów gości. Wielu z nich bierze udział w kongresach i sympozjach organizowanych przez szkoły wyższe i ośrodki badawcze. Jednak najwięcej osób przyjeżdża tutaj po prostu na zakupy - miasto posiada bowiem jedno z największych w Szwecji centrów handlowych. To właśnie tutaj znajduje się największy na świecie sklep sieci IKEA. Zakupy to nie jedyna atrakcja Huddinge. Dla wielu mieszkańców regionu sztokholmskiego miasto kojarzy się z białym szaleństwem. Co roku wiele osób przyjeżdża tutaj by pojeździć na nartach na świetnie przygotowanych stokach. Miasto posiada wiele interesujących miejsc, gdzie można odpoczywać i uprawiać aktywnie sport. Do najbardziej znanych należą dwa wielkie centra rekreacji. Pierwszy to Flottsbro, gdzie oprócz narciarstwa można uprawiać wspinaczkę i kolarstwo górskie, grać w golfa, koszykówkę, pływać, łowić ryby. Drugie miejsce, równie chętnie odwiedzane, to Sundby, gdzie w cieplejsze dni mieszkańcy i turyści mogą urządzić piknik, pojeździć konno, pójść na spacer, a zimą oczywiście pojeździć na nartach.

Huddinge to nowoczesne miasto, którego mieszkańcy ogromną wagę przywiązują do ochrony środowiska naturalnego - na jego terenie ustanowiono aż siedem rezerwatów przyrody. Ich głównym zadaniem jest ochrona bioróżnorodności. Rezerwaty obejmują przede wszystkim lasy sosnowe, świerkowe i mieszane. Przeszło 50 proc. powierzchni miasta zajmują tereny zielone, w tym 15 malowniczych jezior. Dlatego być może wielu mieszkańców Huddinge to zapaleni ornitolodzy. Bardzo często w porze lunchu zamiast w stołówkach i restauracjach można ich spotkać nad jeziorami obserwujących życie ptaków. Utworzono nawet stronę internetową, na której umieszczane są aktualne informacje o interesujących gatunkach ptaków, które właśnie odwiedziły Huddinge. Bardzo modne wśród mieszkańców jest organizowanie wycieczek do lasu, które oprowadza biolog doskonale znający tajniki przyrody. Prawie codziennie wyruszają na "zwiedzanie" lasu dzieci, młodzież i dorośli. Nie dziwi więc, że w Huddinge znajduje się szkoła, która została wpisana na listę Ekologicznych Szkół Europy. W kwietniu 2004 roku przedstawiciele rządu szwedzkiego wręczyli uczniom i nauczycielom szkoły zieloną flagę oznaczającą, że placówka z powodzeniem realizuje europejskie programy edukacji ekologicznej z zakresu selektywnej zbiórki odpadów, oszczędzania energii i wody. W programach edukacyjnych przewidziano również współpracę z rodzicami: organizowane są np. specjalne dyżury rodziców, którzy zamiast dowozić swoje dzieci do szkoły samochodami odprowadzają je pieszo. Również w pozostałych szkołach i przedszkolach przywiązuje się dużą wagę do edukacji ekologicznej. Każdy przedszkolak w Huddinge uczy się, jak prawidłowo segregować śmieci.

Miejsce, z którego mieszkańcy miasta są szczególnie dumni to Muzeum Sztuki Dziecka. Muzeum zostało utworzone w 1996 roku. Można tu oglądać prace dzieci z całego świata, wykonane różnymi technikami plastycznymi, zaskakujące doborem tematów, niekonwencjonalnymi rozwiązaniami kompozycyjnymi i kolorystycznymi. Otwarcie kolejnych wystaw to zawsze w Huddinge wielkie wydarzenie. Ostatnio zorganizowano wystawę portretów wykonanych przez dzieci z Tanzanii. Muzeum to również miejsce, gdzie mali mieszkańcy Huddinge w wieku od 4 do 10 lat mogą uczestniczyć w specjalnie dla nich przygotowanych warsztatach artystycznych.

W radzie miasta zasiada 61 radnych reprezentujących osiem partii. Koalicję większościową, która jest odpowiedzialna za strategiczne decyzje podejmowane w mieście tworzy 31 radnych z Partii Socjaldemokratycznej, Partii Lewicowej oraz Partii Zielonych.

Umowa partnerska ze szwedzkim miastem Huddinge zawarta 22 czerwca 2002 r.

Od 1977 roku miasto partnerskie Tychów. Położone ok. 140 km na południe od Rzymu w regionie Lacjum, w prowincji Frosinone. W Polsce kojarzone przede wszystkim z bitwą pod Monte Cassino oraz cmentarzem żołnierzy polskich z czasów II wojny światowej. W chrześcijańskiej tradycji Europy znane jako miejsce pobytu i działalności św. Benedykta z Nursji uważanego za duchowego ojca wszystkich mnichów Zachodu.

Cassino, łac. Casinum miasto italskiego plemienia Samnitów, w 312 roku przed Ch. podporządkowany Rzymowi, w czasach I Cesarstwa ważny ośrodek wojskowy i handlowy. Świadectwami tego okresu są dziś pozostałości rzymskiego teatru i amfiteatru, term oraz grobowiec z I wieku po Ch. W 529 roku Benedykt z Nursji wybiera Monte Cassino, wzgórze pod miastem na siedzibę klasztoru tworząc centrum zachodniego życia i kultury monastycznej. Z czasów średniowiecza - X wieku pochodzi także forteca Rocca Janula usytuowana na kolejnym pobliskim wzgórzu. Cassino w czasie II wojny światowej zostało doszczętnie zniszczone, stąd tytuł Citta Martire - Miasto Męczeńskie. Świadectwem dwudziestowiecznych wydarzeń są wojskowe cmentarze, na których spoczywa 30 tys. żołnierzy obu walczących stron, w tym 1051 polskich.

Bitwa pod Monte Cassino   zwana także Bitwą o Rzym, ponieważ otwierała aliantom drogę na Rzym po desancie ich wojsk na Sycylii - była w rzeczywistości serią bitew jakie siły sprzymierzone Ameryki, Wielkiej Brytanii, Polski, Nepalu, Indii, Francji, Nowej Zelandii oraz Kanady toczyły z niemieckim Wehrmachtem między styczniem a majem 1944 roku. Spośród 105 tys. żołnierzy alianckich zginęły w trakcie tych działań 54 tys., Niemcy stracili 20 tys. spośród 80 tys. ludzi. Klasztor na wzgórzu został zdobyty dopiero w czwartym natarciu 18 maja, dzięki bohaterskiej postawie polskich żołnierzy Generała Andersa.

Umowa o współpracy z włoskim miastem Cassino zawarta 3 czerwca 1977 r.

Dzielnica Marzahn-Hellersdorf leży na północno-wschodnim krańcu Berlina. Od północy i wschodu graniczy z Brandenburgią, od południa z berlińską dzielnicą Kopenick, a od zachodu z dzielnicą Lichtenberg. Dzielnica składa się z pięciu części. Są to: Biesdorf, Hellersdorf, Kaulsdorf, Marzahn oraz Mahlsdorf. Powierzchnia Marzahn-Hellersdorf wynosi 6185 ha, a jej ludność 253 tys.

Historia

Dawniej dzielnice Marzahn oraz Hellersdorf funkcjonowały oddzielnie. Są to dzielnice młode - powstały odpowiednio w latach 1979 i 1986, aby zaspokoić potrzeby mieszkaniowe stolicy ówczesnej NRD. Do ich połączenia doszło w styczniu 2001 roku. W takim kształcie dzielnica istnieje do dziś. Marzahn i Hellersdorf to duży obszar mieszkaniowy, na który składa się ok. 100 tysięcy wybudowanych w czasach NRD mieszkań z tzw. wielkiej płyty, w których zamieszkuje dwie trzecie populacji dzielnicy. Inny charakter mają osady Biesdorf, Kaulsdorf i Mahlsdorf, które zajmują dwie trzecie powierzchni dzielnicy.

Historia pięciu miasteczek wchodzących w skład dzisiejszego Marzahn-Hellersdorf sięga wstecz setki lat, do czasów, kiedy germańskie i słowiańskie plemiona osiedliły się w okolicach rzeki Wuhle. Pierwsze dokumenty dotyczące stałego osadnictwa na tym terenie pochodzą z lat 1300-1375, kiedy niemieccy osadnicy rozpoczęli karczowanie lasów pod uprawy rolne. Jednakże dopiero w latach dwudziestych ubiegłego stulecia wioski stały się częścią administracyjną metropolii berlińskiej.

Lokalne atrakcje

W dzielnicy znajduje się wiele interesujących obiektów. Jednym z nich jest Muzeum Grundzeit, które mieści się w starym domu ocalonym przed zniszczeniem przez Charlottę von Mahlsdorf. Można Obecnie tam obejrzeć kolekcję mebli wilhelmiańskich oraz mechaniczne instrumenty muzyczne z przełomu XIX i XX wieku. W budynku muzeum i otaczających go ogrodach organizowane są liczne imprezy kulturalne.

W maju 1987 r. otwarty został w Marzahn park wypoczynkowy. Okazją do uroczystego otwarcia była 750. rocznica lokacji Berlina. Największą atrakcją parku jest jeden z największych w Europie ogród chiński. W kwietniu 2003 roku otwarty został ogród japoński, w a pod koniec ubiegłego roku egzotyczny ogród z wyspy Bali. Obecnie trwa budowa ogrodu islamskiego. Bardzo ciekawą atrakcją, szczególnie dla dzieci jest Bockwindmuhle Marzahn - czynny młyn, w którym turyści i miejscowi piekarze zaopatrują się w świeżo zmieloną mąkę. Tam też od czasu do czasu organizowane są uroczystości weselne.

Przedsiębiorczość i infrastruktura

W starszych częściach dzielnicy: Biesdorfie, Kaulsdorfie i Mahlsdorfie przeważają małe przedsiębiorstwa i zakłady usługowe, podczas gdy w Hellersdorfie dominuje handel detaliczny i usługi na rzecz budownictwa. Z kolei w Marzahn na użytek przemysłu i handlu przeznaczono 555 ha, co stanowi 17,6 proc. całkowitej powierzchni dzielnicy.

W dzielnicy zarejestrowanych jest ok. 14,5 tys. podmiotów gospodarczych. Największe z nich to: NILES Werkzeugmaschinen, Knorr-Bremse Berlin Zweig, Berlin Cosmetics i Harry-Brot. Bezrobocie w dzielnicy wynosi 19,7 proc.

W ciągu ostatnich lat nastąpił bezprecedensowy rozwój miejskiej infrastruktury. Najważniejszym przykładem jest oddanie do użytku centrum ?Helle-Mitte?, w skład którego wchodzą małe i duże obiekty sklepy, kino typu multiplex i inne podmioty. Niedawno w pobliżu stacji metra Elsterwerdaer Platz otwarty został obiekt handlowy o powierzchni 25 tys. m kw. a w przyszłym roku ruszy kompleks EASTGATE Berlin - największe centrum handlowe we wschodniej części Berlina. Umożliwi to przekształcenie terenu wokół stacji metra Marzahn w najważniejsze centrum przedsiębiorczości w dzielnicy.

Sytuacja lokalno-regionalna

W ciągu ostatnich dwudziestu lat nastąpił gwałtowny rozwój ludnościowy Marzahn i Hellersdorf. Wraz z powstawaniem nowych osiedli osiedlały się tu głównie młode rodziny. Jednakże po upadku NRD mieszkańcy wielkich osiedli coraz chętniej przenosili się do mniejszych budynków i domów jednorodzinnych. W ciągu ostatnich dziesięciu lat wybudowano aż 15 tys. nowych mieszkań i domów.

Średni wiek mieszkańca Marzahn-Hellersdorf wynosi 38,4 roku, a co trzeci mieszkaniec dzielnicy jest dzieckiem lub nastolatkiem.

Marzahn-Hellersdorf zajmuje drugie miejsce wśród berlińskich dzielnic pod względem liczby jeżeli chodzi o liczbę gospodarstw domowych z dziećmi (34 tys.), co wpływa rekordową w skali stolicy Niemiec liczbę osób przypadających na gospodarstwo domowe, która wynosi 2,1. Wysoki jest także wskaźnik samotnych rodziców - jest ich 20 tys.

Nasza dzielnica partnerska nie należy do bogatych - średni miesięczny dochód na osobę przez ostatnie lata nie uległ zmianie i wynosi 850 euro. Najniższa w Berlinie jest powierzchnia mieszkalna na osobę, która wynosi 32,4 m2. Korzystny jest za to stosunek czynszu do wydatków domowych - statystyczny mieszkaniec Marzahn-Hellersdorf wydaje na opłaty czynszowe 19 proc., najmniej w Berlinie.

W związku ze starzeniem się populacji pustoszeją przedszkola i szkoły podstawowe, a w niedalekiej przyszłości podobny los spotka także szkoły średnie.

Ochrona środowiska i rozwój ekologiczny

Podczas międzynarodowej wystawie EXPO 2000 w Hannowerze dzielnica zaprezentowała   Projekt Hellersdorf   - strategię na rzecz zrównoważonego rozwoju obszaru składającego się głównie z budownictwa wielkopłytowego. Dzielnica zdobyła także pierwszą nagrodę w konkursie rządowym za koncepcję odnowy zasobów mieszkaniowych. Do tej pory 80 proc. budynków z wielkiej płyty zostało odnowionych i zmodernizowanych.

Marzahn-Hellersdorf może pochwalić się wysokim wskaźnikiem terenów zielonych. Około 15% terenów stanowi zieleń. Jest to prawie najwyższy wskaźnik w Berlinie.

Umowa partnerstwa z dzielnicą Berlina Marzahn zawarta 10 maja 1992 r.